Zdarzenie nagłe, jakim zazwyczaj jest nieobecność chorobowa pracownika lub członka jego rodziny, może istotnie wpłynąć na organizację pracy w firmie. Nie dziwi więc fakt, że im wcześniej pracodawca się dowie o nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania, tym lepiej będzie w stanie przeorganizować zadania czy harmonogramy innych pracowników. Zatem jakie obowiązują zasady zawiadamiania pracodawcy o nieobecności związanej z chorobą?
Wydawać by się mogło, że od kiedy zamieniono wystawiane ręcznie druki ZLA na elektroniczną wersję e-ZLA, pracownik nie musi informować pracodawcy o absencji związanej z chorobą – bo zakład pracy otrzymuje automatycznie zwolnienie poprzez e-ZUS. Nic bardziej mylnego. Dochodzimy do momentu, w którym należy rozróżnić dwa obowiązki pracownika względem pracodawcy: obowiązek informowania o nieobecności oraz obowiązek usprawiedliwienia nieobecności.
Pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności w pracy, jeżeli przyczyna tej nieobecności jest z góry wiadoma lub możliwa do przewidzenia.
W razie zaistnienia przyczyn uniemożliwiających stawienie się w pracy, pracownik jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę (swojego bezpośredniego przełożonego) o przyczynie swojej nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w pracy. Ale od tej reguły są wyjątki, o których poniżej.
Pracownik nie zawsze musi zawiadamiać o nieobecności osobiście. O ile pracodawca przepisami wewnętrznymi nie wskaże sposobu zawiadamiania, w grę wchodzi każda forma przekazania informacji – od rozmowy telefonicznej, przez SMS, po choćby e-mail, żeby wspomnieć o najpowszechniejszych współcześnie opcjach. Zawiadomienie może zostać również przesłane drogą pocztową – w takim przypadku o dacie zawiadomienia mówi data stempla pocztowego.
Czasem pracownik może nie być w stanie osobiście przekazać informacji – wówczas może być ona przekazana przez inną osobę. Jeśli jednak choroba uniemożliwia pracownikowi realizację tego obowiązku i nie ma osoby, za pośrednictwem której mógłby przekazać taką informację o nieobecności, wówczas dopuszczalne jest przekroczeniu dwudniowego terminu. W takim przypadku informacja powinna zostać przekazana niezwłocznie po ustaniu przyczyny uniemożliwiającej wywiązanie się z terminowego zawiadomienia pracodawcy.
Sama informacja o chorobie nie oznacza, że dni nieobecności zostaną automatycznie usprawiedliwione i rozliczone jako choroba. Dokumentem uwierzytelniającym oświadczenie pracownika o przyczynie nieobecności jest e-ZLA, które dostarczane jest do pracodawcy za pośrednictwem platformy e-ZUS (dawniej PUE ZUS). Dzięki tej platformie pracownicy nie muszą się już przejmować 7-dniowym terminem na dostarczenie dokumentu do pracodawcy oraz skutkami finansowymi związanymi z nieprzestrzeganiem tego terminu. Platforma umożliwia również samemu ubezpieczeniowemu sprawdzenie czy dokument został przez lekarza wystawiony i zawiera poprawne dane.
Źródło:
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15.05.1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy
Autorka: Sylwia Kwinta, Menedżer, MDDP Outsourcing Warszawa