Wsteczna korekta stawek amortyzacji środków trwałych - orzecznictwo.
Zapisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w niektórych przypadkach dają pole do sporów między podatnikami a organami podatkowymi. Taka sytuacja ma miejsce w szczególności w temacie stawek podanych w wykazie stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych. Czy możliwa jest wsteczna korekta stawek amortyzacji środków trwałych? W związku z tymi wątpliwościami ukształtowała się linia orzecznictwa w tej kwestii. Dowiedz się, jakie orzeczenia powinieneś znać?
W polskim prawie podatkowym ukształtowała się linia orzecznicza dopuszczająca sporządzenia przez podatnika wstecznej korekty stawek amortyzacji środków trwałych. Proces jej kształtowania rozpoczął precedensowy wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 lutego 2022 r. (sygn. akt II FSK 1413/19) oraz następujące po nim wyroki:
- w Gdańsku (wyrok z 16 marca 2022 r., I SA/Gd 1187/21),
- w Gorzowie Wielkopolskim (wyrok z 25 marca 2021 r., I SA/Go 32/21),
- w Łodzi (wyrok z 27 kwietnia 2022 r., I SA/Łd 92/22),
- wyrok wojewódzkich sądów administracyjnych: w Lublinie (wyrok z 6 maja 2022 r., I SA/Lu 91/22),
- w Gliwicach (wyrok z dnia 15 grudnia 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 1288/22).
Zapisy art. 16 . i ust. 5 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – mówiące o możliwości obniżenia stawek podanych w wykazie stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych (a konkretnie fragment „Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”.) stanowią przestrzeń prowadzącą do sporów pomiędzy podatnikami a organami podatkowymi.
Władze spółki, której dotyczy ostatni wyrok wydany w Gliwicach, z uwagi na zmianę warunków prowadzenia działalności uznały, że chcą powrócić do stosowania stawek amortyzacji określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych. Korekta miała nastąpić ze skutkiem wstecznym, rozumianym jako zmianę stawek amortyzacyjnych, zaczynając od miesiąca, w którym środki zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, po którym nastąpiło wprowadzenie środka trwałego do ewidencji. Korekta miała dotyczyć przeszłych lat podatkowych, dla których nie upłynęło przedawnienie zobowiązań podatkowych podatku dochodowego od osób prawnych. Swoje stanowisko władze spółki poparły przytoczonymi wcześniej, korzystnymi wyrokami sądów administracyjnych. Kontrargumentacja Dyrektora KIS polegała na interpretacji określenia „następny” (w cytowanym wcześniej fragmencie ustawy) jako „każdego roku podatkowego następującego po bieżącym”. Ponadto określił, że przyczyną korekty może być jedynie błąd rachunkowy, oczywista pomyłka lub błędnie zastosowana stawka amortyzacji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w swoim wyroku przychylił się jednak do argumentacji spółki i przyznał jej rację. W uzasadnieniu można przeczytać, że w przypadku nieprecyzyjnie zredagowanych przepisów — za poprawną należy uznać interpretację, że podatnik ma prawo do zmiany stawek amortyzacyjnych zarówno w przypadku przyszłych, jak i przeszłych rozliczeń podatkowych. W przepisie nie zamieszczono wprost zakazu korekty deklaracji podatkowej, ani zakazu zmiany stawek amortyzacji za lata ubiegłe. Należy więc uznać, że podatnik ma prawo sporządzania korekt i zmiany stawek, a granicą dokonywania korekty wstecz deklaracji podatkowej jest okres przedawnienia obowiązku podatkowego podatku dochodowego od osób prawnych – ograniczenie to wynika bezpośrednio z przepisów ustawy.
Źródło:
https://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/8631683,stawki-amortyzacji-korekta-wsteczna.html
http://www.orzeczenia-nsa.pl/wyrok/i-sa-gl-1288-22/podatek_dochodowy_od_osob_prawnych/271bb52.html
Autor: Sebastian Kosowski – Młodszy Księgowy w Katowickim biurze MDDP Outsourcing
