Rekompensaty dla kontrahentów, a koszty uzyskania przychodów: interpretacja

Rekompensaty przyznane kontrahentom, służące pokryciu strat ekonomicznych poniesionych przez nich w następstwie ograniczenia produkcji w związku z epidemią koronawirusa, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W dniu 27 sierpnia 2021 roku opublikowano interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o numerze 0114-KDIP2-1.4010.104.2021.1.KW, z której wynika, iż przyznane rekompensaty służące pokryciu strat ekonomicznych poniesionych przez nich w następstwie ograniczenia produkcji w związku z epidemią koronawirusa, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Przyczyny złożenia wniosku o interpretację

Wnioskodawcą była spółka, której działalność w dużej mierze polega na transakcjach z zewnętrznymi usługodawcami na podstawie umowy na świadczenie usług dotyczących produkcji mięsnej. W związku z rozprzestrzenianiem wirusa SARS-CoV – 2 spółka dokonała ograniczenia produkcji, które spowodowały brak możliwości pełnej realizacji usług.

Poniesione straty spowodowane ograniczeniem produkcji wskazany podmiot zamierza pokryć rekompensatą finansową, która zostanie przekazana na utrzymanie współpracy z usługodawcami. Dzięki przekazanej rekompensacie usługodawcy byliby w stanie utrzymać zdolności produkcyjne na poziomie, który zapewniałby produkcję na pełną skalę zamierzonych celów po wznowieniu przez przedsiębiorstwo produkcyjne poprzedniego, pełnego trybu funkcjonowania.

Przedsiębiorstwo nie było pewne, czy uzyskane rekompensaty powinny zostać ujęte jako koszty uzyskania przychodu. W związku ze swoją wątpliwością, o rozstrzygnięcie spółka zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. Zdaniem spółki, rekompensaty finansowe wypłacane kontrahentom, które mają minimalizować negatywne konsekwencje wprowadzonych przez spółkę ograniczeń w procesie produkcji, stanowią koszt uzyskania przychodu.

Podstawa prawna

Wnioskodawca argumentował, iż zgodnie z artykułem 15 ustęp 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów „są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 przedmiotowej ustawy”.

Napomniał, że powyższa definicja ma charakter ogólny i wydatek poniesiony przez podatnika powinien być oceniony pod względem celowości w jakim został poniesiony, a także pod względem wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o o podatku dochodowym od osób prawnych. Pod względem celowości wydatku, aby mógł być zakwalifikowany jako koszt uzyskania przychodu ma on zostać poniesiony w taki sposób, aby bezpośrednio przełożył się na uzyskanie konkretnego przychodu. Jak również do przychodów, do których nie jest się ich w stanie racjonalnie przypisać, lecz jest racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. Każdorazowo wymagane jest zaistnienie związku między poniesionym kosztem a szansą uzyskania przychodów przez podmiot ten koszt ponoszący (lub uzyskaniem kosztu).

Autor interpretacji przypomniał, iż do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione przez podatnika, które spełniają sześć przesłanek jednocześnie:

• wydatek został poniesiony przez podatnika,
• poniesiony wydatek jest definitywny,
• wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• wydatek został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• wydatek został właściwie udokumentowany,
• wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Organ podatkowy wziął pod uwagę, iż usługodawcy są jednymi z głównych partnerów biznesowych, świadczą oni wysoko wyspecjalizowane usługi w zakresie produkcji mięsnej. Wykonanie czynności objętych świadczonymi usługami nie byłoby możliwe przy pomocy zasobów wewnętrznych, jakie są w posiadaniu spółki oraz usługodawcy dzięki otrzymanej rekompensacie, będą w stanie utrzymać własne zdolności produkcyjne na poziomie, który zapewnia po wznowieniu przez spółkę procesu produkcji w pełnym zakresie, a także realizację zamierzonych celów produkcyjny.

Biorąc powyższe pod uwagę, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał decyzję pozytywną dla wnioskodawcy i uznał, iż zaliczenie do kosztów rekompensat finansowych wypłacanych usługodawcom, w celu zminimalizowania negatywnych konsekwencji wprowadzonych przez Spółkę ograniczeń w procesie produkcji jest prawidłowe. Organ uznał, iż rekompensaty finansowe, które są świadczone na rzecz usługodawców służą zabezpieczeniu i zachowaniu źródeł przychodów, jakie zostaną osiągnięte w przyszłości oraz, że są one w pełni racjonalne i uzasadnione ekonomicznie z punktu rodzaju prowadzonej działalności, gdyż umożliwiają one sprawne i ciągłe korzystanie z usług długoletnich partnerów biznesowych, stanowi przesłankę do zabezpieczenia źródła przychodów, który wynika z artykułu 15 ustęp 1 podatku dochodowym od osób prawnych.

Autor: Arkadiusz Markuszewski, Młodszy Księgowy w katowickim biurze rachunkowym MDDP Outsourcing.