Osoby ewidencjonujące swoją działalność na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów coraz częściej dokonują transakcji w walutach obcych.
Wiąże się to z powstaniem różnic kursowych. Różnice kursowe definiowane są jako różnica pomiędzy wartością przychodu bądź kosztu, przeliczonego na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu bądź powstania kosztu (zgodnie z art. 11a ust. 1 oraz ust. 2), a wartością otrzymanej zapłaty, przeliczonej według kursu faktycznie zastosowanego. Przy czym w jednostkach posiadających rachunek walutowy, wobec braku kursu faktycznie zastosowanego do wyceny wpływu walut, przyjmuje się średni kurs NBP z dnia poprzedzającego wpływ środków na ten rachunek.
Zgodnie z art. 24c różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody, jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów, jako ujemne różnice kursowe.
Dodatnie różnice kursowe powstają gdy:
Ujemne różnice kursowe powstają gdy:
Różnice kursowe podlegają wpisowi do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w dacie ich zrealizowania, czyli co do zasady dokonania lub otrzymania płatności za fakturę. Dodatnie różnice kursowe stanowią dla przedsiębiorcy przychód podatkowy i wykazuje się go w kolumnie 8 „pozostałe przychody”, natomiast ujemne różnice kursowe stanowią koszt podatkowy i ujmowane są w kolumnie 14 „pozostałe wydatki”.
Dokumentem, na podstawie którego księgowane są różnice kursowe jest dowód wewnętrzny.
Michał Stanioszczyk
Manager w MDDP Outsourcing w Warszawie