Wzór:
• S – skonto, czyli kwota obniżenia zobowiązania podatkowego
• Z – kwota zobowiązania podatkowego wynikającego z deklaracji przed zastosowaniem skonta
• r – stopa referencyjna Narodowego Banku Polskiego obowiązująca dwa dni robocze przed terminem zapłaty podatku
• n – liczba dni od momentu obciążenia rachunku bankowego (z wyłączeniem tego dnia) do dnia upływu terminu zapłaty podatku, włącznie z tym dniem
Podatnik może skorzystać ze skonta, jeśli spełni łącznie trzy warunki:
1. Dokona jednorazowej zapłaty całej kwoty zobowiązania.
2. Płatność zostanie dokonana z rachunku VAT.
3. Zapłata nastąpi przed ustawowym terminem.
Co dzieje się ze skontem, gdy podatnik musi skorygować deklarację VAT? Jeśli deklaracja zostanie skorygowana, podatnik zachowuje prawo do skonta w pierwotnej wysokości, pod warunkiem, że kwota skonta nie przekracza skorygowanego zobowiązania.
Jeżeli w wyniku korekty wysokość zobowiązania podatkowego zwiększy się, kwota skonta z pierwotnej deklaracji pozostaje niezmieniona. Natomiast w sytuacji, gdy zobowiązanie zostanie zmniejszone, skonto pozostaje w tej samej wysokości, o ile kwota do zapłaty po korekcie jest równa lub wyższa od pierwotnego skonta. Dopiero jeśli kwota do zapłaty po korekcie będzie niższa, obniżka zostanie dostosowana do nowej kwoty podatku wynikającej z korekty.
W pierwotnej deklaracji wykazano kwotę zobowiązania w wysokości 5 tys. zł, a wartość skonta wyniosła 50 zł. Podatnik faktycznie zapłacił 4950 zł. W wyniku korekty VAT kwota zobowiązania zmniejszyła się do 4 tys. zł. Wartość skonta (50 zł) pozostaje bez zmian, a faktyczna kwota do zapłaty wynosi 3950 zł. Podatnik uzyskuje nadpłatę w wysokości 1 tys. zł.
Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z 29 czerwca 2018 r., zastosowanie skonta w VAT nie powoduje powstania przychodu podatkowego w PIT ani CIT. W księgach rachunkowych skonto ujmowane jest na koncie „Pozostałe przychody operacyjne”.
Autorka: Sylwia Zatorska, Księgowa z warszawskiego biura MDDP Outsourcing