Prawidłowa wycena, amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych (dalej WNIP) w ewidencji księgowej oraz w bilansie jest warunkiem koniecznym do rzetelnego prowadzenia ksiąg rachunkowych. W tym artykule przedstawimy problematykę na gruncie ustawy o rachunkowości.
W księgach odnotowuje się wartości niematerialne i prawne (dalej WNIP) według ich wartości początkowej, która nie ulega zwiększeniu na podstawie modernizacji ani ulepszenia (art. 33. ust.1 Ustawy o Rachunkowości).
Metoda wyceny wartości początkowej zależy od tego, do jakiej kategorii należy WNIP:
Według prawa bilansowego (art.28. ust. 8 UoR) cena nabycia i koszt wytworzenia wartości niematerialnych i prawnych obejmują koszty poniesione przez firmę za wszystkie etapy związane z ich budową, montażem, dostosowaniem i ulepszeniem, do dnia bilansowego lub momentu przyjęcia do użytkowania, w tym również:
Zatem cena nabycia obejmuje także koszty w okresie poprzedzającym oddanie tych składników do użytkowania, które są związane z tym nabyciem, np. koszty wdrożenia i dostosowanie do użytkowania, opłaty notarialne, prowizje, PCC.
Na gruncie prawa bilansowego (Art. 32 UoR) odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środka trwałego dokonuje się drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji. Ustalając okres amortyzacji i roczną stawkę amortyzacyjną bierze się pod uwagę jego ekonomiczną użyteczność odzwierciedlającą sposób osiągania korzyści ekonomicznych z danego składnika.
Ustawa o rachunkowości przewiduje szczególny sposób rozliczania amortyzacji dla wartości firmy, a także kosztów zakończonych prac rozwojowych, które były prowadzone przez jednostkę na własne potrzeby, jak również dla niskocennych wartości niematerialnych prawnych:
Uwaga!
Występujące rozbieżności w przepisach podatkowych i rachunkowych przy ustalaniu wartości początkowej, okresu i metody amortyzacji, a także momentu rozpoczęcia odpisów, wpływają na możliwe różnice w ewidencjonowaniu podatkowym i bilansowym wartości niematerialnych i prawnych.
Prawo podatkowe dopuszcza stosowanie jedynie metody liniowej amortyzacji podatkowej wartości niematerialnych i prawnych, przewiduje minimalny okres dokonywanych odpisów oraz wyznacza wartość graniczną dla niskocennych składników majątku.
Trwała utrata wartości, ma miejsce wówczas, gdy istnieje wysokie ryzyko, że składnik aktywów nie spełni w przyszłości oczekiwanych korzyści ekonomicznych (w całości lub w znaczącej części). W takim przypadku należy dokonać odpisu aktualizującego urealniającego wartość składnika w księgach rachunkowych (do wartości godziwej, a w przypadku sprzedaży do ceny sprzedaży netto). (Art. 28 ust. 7 UoR). Odpisów urealniających wartość składnika dokonuje się na przykład w przypadku zmiany technologii produkcji, przeznaczenia do likwidacji, wycofania z użytkowania, odpowiednio w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych (Art. 32. ust. 4 UoR).
Zgodnie z art. 46. ust. 2 UoR wykazana w aktywach bilansu wartość poszczególnych grup składników aktywów wynika z ich wartości księgowej, skorygowanej o:
Poniższa tabelka przedstawia prezentacje poszczególnych wartości niematerialnych prawnych w Bilansie zgodnie z załącznikiem 1 do ustawy o rachunkowości w poszczególnych pozycjach.
Tabela 1
A. Aktywa trwałe |
I. Wartości niematerialne i prawne |
1. Koszty zakończonych prac rozwojowych |
2. Wartość firmy |
3. Inne wartości niematerialne i prawne |
4. Zaliczki na wartości niematerialne i prawne |
Autor: Ewelina Zajączkowska, Księgowa w warszawskim biurze MDDP Outsourcing.
Źródła: https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU19941210591/U/D19940591Lj.pdf