Pracownicze Plany Kapitałowe charakteryzuje automatyczny zapis osób zatrudnionych, które ukończyły 18 rok życia, a nie ukończyły 55 roku życia.
Po ukończeniu 55 roku pracownik musi złożyć wniosek o dobrowolne przystąpienie do programu. Do PPK nie mogą przystąpić osoby, które ukończyły 70 rok życia.
Programem objęte są osoby zatrudnione, za które pracodawca zobowiązany jest odprowadzać obowiązkowe składki emerytalne i rentowe. Dotyczy to również cudzoziemców zatrudnionych w Polsce.
Osoby zatrudnione to zarówno pracownicy zatrudnieni na umowie o pracę, jak i zleceniobiorcy oraz wykonujący pracę nakładczą czyli chałupniczą, którzy ukończyli 18. rok życia; członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych lub spółdzielni kółek rolniczych; członkowie rad nadzorczych wynagradzani z tytułu pełnienia tych funkcji.
Pomijając kryteria wieku, nie podlegają PPK zatrudnieni przez pracodawców studenci np. student w wieku 25 lat, zatrudniony na podstawie umowy zlecenia, ponieważ do 26 roku życia nie podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnym i rentowym oraz tzw. samozatrudnieni.
[1] Powyższe wynika z art. 16 ust. 1 ustawy
[2] Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy do okresu zatrudnienia, wlicza się okresy zatrudnienia z poprzednich 12 miesięcy, które miały miejsce w podmiocie zatrudniającym, a także okresy zatrudnienia w innych podmiotach zatrudniających, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podmiot zatrudniający jest następcą prawnym w stosunkach prawnych nawiązanych przez podmiot zatrudniający, który poprzednio zatrudniał osobę zatrudnioną. Dla osób zatrudnionych po dniu objęcia danego podmiotu zatrudniającego przepisami ustawy o PPK, zgodnie z art. 134 ust. 1 tej ustawy, do terminu zawarcia przez niego umowy o prowadzenie PPK (okres przejściowy), art. 16 tej ustawy będzie miał zastosowanie tylko, jeśli chodzi o wymóg posiadania przez osobę zatrudnioną określonego w tym przepisie okresu zatrudnienia.