Gotówkę w kasie oraz zasoby posiadane na bieżących rachunkach bankowych wykazuje się w wartości nominalnej. W niektórych przypadkach należy pamiętać o naliczonych do dnia bilansowego odsetkach.
Ustawa o rachunkowości definiuje aktywa pieniężne jako aktywa w formie krajowych środków płatniczych, walut obcych i dewiz, zaliczając do nich również inne aktywa finansowe, w tym w szczególności naliczone odsetki od aktywów finansowych. W sprawozdaniu finansowym prezentuje się je w pozycji B.III.1c aktywów bilansu, w podziale na:
Na ostatni dzień roku obrotowego Spółka X posiadała:
Średnie kursy NBP na ten dzień były następujące: 1 euro = 4,5 zł 1 dolar = 3,5 zł.
Tego samego dnia spółka X dokonała przelewu 10 000 zł z banku A do banku B.
Na 31 grudnia, który jest ostatnim dniem roku obrotowego Beta sp. z o.o. posiadała lokatę terminową w wysokości 50 000 zł. Lokata została założona 30 listopada, a termin jej zapadalności przypada na 31 stycznia kolejnego roku obrotowego. Oprocentowanie lokaty wynosi 5%.
Ewidencja księgowa:
Ustawa o rachunkowości wymaga, aby na ostatni dzień roku obrotowego przeprowadzić inwentaryzację aktywów pieniężnych – co do zasady drogą spisu z natury, z wyłączeniem środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych, które inwentaryzuje się drogą uzyskania potwierdzenia salda.
Inwentaryzacja środków pieniężnych metodą spisu z natury polega na ustaleniu rzeczywistego stanu przez ich policzenie i porównanie ze stanem księgowym, a następnie ustaleniu, wyjaśnieniu i rozliczeniu różnic między stanem księgowym a rzeczywistym.
W praktyce polega ona na fizycznym policzeniu banknotów i monet w danych nominałach oraz weksli, czeków itp. zgromadzonych w kasie jednostki. Inwentaryzacja drogą uzyskania potwierdzenia salda wymaga, aby jednostka uzyskała od banku, w którym prowadzony jest rachunek bankowy, a następnie porównała z saldem w księgach rachunkowych dokument potwierdzający stan zgromadzonych środków pieniężnych. Ewentualne różnice należy wyjaśnić i odpowiednio zaprezentować.
Na ostatni dzień roku obrotowego Gama sp. z o.o. przeprowadziła spis z natury gotówki w kasie. Stan księgowy kasy wynosił 1100 zł. Inwentaryzacja wykazała niedobór w kwocie 150 zł, przy czym po wyjaśnieniu różnic inwentaryzacyjnych 50 zł uznano za niedobory niezawinione, a kwotą 100 zł obciążono pracownika materialnie odpowiedzialnego za powierzone środki pieniężne (czyli kasjera).
Środki pieniężne w kasie i na rachunkach obejmują posiadaną przez jednostkę gotówkę w kasie (prowadzonej zarówno w polskich złotych, jak i w walutach obcych) oraz środki złożone na bieżących rachunkach bankowych (tzn. z wyłączeniem rachunków lokat terminowych).
Na dzień bilansowy wycenia się je w wartości nominalnej, przy czym stan środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych należy powiększyć o naliczone do tego dnia odsetki. Jeżeli kasa lub rachunek bankowy prowadzone są w walutach obcych, saldo środków pieniężnych należy wycenić według kursu średniego NBP obowiązującego na ten dzień dla danej waluty.
Do innych środków pieniężnych zalicza się aktywa pieniężne o wysokim stopniu płynności (możliwe do spieniężenia w ciągu trzech miesięcy od dnia bilansowego) i niskim ryzyku utraty wartości. W tej grupie wyróżnia się w szczególności: – środki pieniężne w drodze, – lokaty terminowe o terminie zapadalności przypadającym w ciągu trzech miesięcy od dnia bilansowego oraz – czeki, weksle i inne tego rodzaju dokumenty, które pełnią funkcję środka płatniczego i są wymagalne w ciągu trzech miesięcy od dnia bilansowego.
Inne aktywa pieniężne to inne, nieujęte w obu wymienionych powyżej grupach aktywa pieniężne. Zalicza się do nich np. weksle i czeki wymagalne powyżej trzech miesięcy od dnia bilansowego. Inne środki pieniężne oraz inne aktywa pieniężne wycenia się, podobnie jak środki pieniężne w kasie i na rachunkach, według wartości nominalnej.
Magdalena Kraszewska-Szuba
Ekspert w biurze rachunkowym MDDP Outsourcing w Warszawie