Tydzień z IFT- seria Q&A

W przypadku, gdy wypłata jest dokonywana na rzecz nierezydenta będącego osobą prawną lub osobą fizyczną, podatek u źródła powinien być co do zasady pobrany z następujących wspólnych tytułów:

• od dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium RP;
• z odsetek;
• z praw autorskich lub praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw;
• z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego, naukowego, środka transportu;
• za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how);
• z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej;
• z usług doradczych, księgowych, badania rynku, prawnych, reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz ze świadczeń o podobnym charakterze;
• z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w polskich portach przez zagranicznych przedsiębiorców;
• z przychodów uzyskanych na terytorium RP przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej.

Dodatkowo w przypadku, gdy odbiorcą świadczenia jest osoba fizyczna, co do zasady podatek powinien być pobrany przez płatnika:

• z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej, publicystycznej;
• z umów zleceń, o dzieło, kontraktów menedżerskich oraz jako zryczałtowany podatek dochodowy, który dotyczy także rezydentów, m.in.:
• od wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową (z wyjątkiem wolnych od podatku);
• od należności, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 5–9 u.p.d.o.f., jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekraczała 200 zł (m.in. z umowy zlecenia);
• z dochodów z udziału w funduszach kapitałowych.

• IFT-1R, dotyczy wypłat na rzecz osób fizycznych, sporządzany w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym;
• IFT-2R, dotyczy wypłat na rzecz osób prawnych, sporządzany w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku, w którym dokonano wypłat.

Informacje IFT-1/IFT-2  podmiot wypłacający świadczenia musi sporządzić na ewentualne żądanie nierezydenta i ma na to 14 dni od zgłoszenia takiego żądania. Wystawienie informacji IFT-1/IFT-2 może mieć miejsce w trakcie roku.

Informacja przekazywana w trakcie roku, na żądanie kontrahenta  nie ma w nazwie litery „R”.

Podstawowa różnica między nimi polega na tym, że informacja IFT-2R z racji tego, że w przeciwieństwie do IFT-2 wystawiana jest za cały rok podatkowy (po jego zakończeniu) obejmuje wszystkie należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, wypłaconych w podatnikowi w ciągu całego ww. okresu. Informacja IFT-2R ma więc charakter zbiorczy. Ponadto jeśli tego rodzaju informacja jest wystawiana na wniosek podatnika (czyli IFT-2) należy obowiązkowo wypełnić rubrykę 114 formularza, zatytułowaną „Data złożenia wniosku przez podatnika”.

Wystawienie na wniosek podatnika informacji IFT-2 nie zwalnia płatnika od obowiązku wystawienia informacji IFT-2R na koniec roku podatkowego.

Co istotne, informację roczną IFT-2R należy sporządzić także w sytuacji, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy wspomniane wcześniej płatności są zwolnione od opodatkowania podatkiem u źródła, w związku z czym polscy płatnicy nie mają obowiązku poboru tej daniny. Tak wynika z art. 26 ust. 3d ustawy o CIT. Sporządzenie przedmiotowej informacji odbywa się wówczas na takich samych zasadach, jak przedstawione wcześniej. Jedyna różnica polega na tym, że w takim przypadku płatnik nie sporządza deklaracji rocznej CIT-10Z.

Nie. IFT składamy tylko w formie elektronicznej.

• W przypadku podatników CIT od 2021 r. właściwym organem do wszystkich czynności jest Lubelski Urząd Skarbowy,
 
• W przypadku podatników PIT informacja IFT składana jest do urzędu właściwego dla opodatkowania osób zagranicznych, ale PIT-8AR składane są do urzędu skarbowego płatnika
 
Poniżej lista urzędów właściwych dla opodatkowania osób zagranicznych:
 
1)     w województwie dolnośląskim – Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Psie Pole;
2) w województwie kujawsko-pomorskim – Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy;
3) w województwie lubelskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie;
4) w województwie lubuskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze;
5) w województwie łódzkim – Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Śródmieście;
6) w województwie małopolskim – Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście;
7) w województwie mazowieckim – Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście;
8) w województwie opolskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu;
9) w województwie podkarpackim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie;
10) w województwie podlaskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku;
11) w województwie pomorskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku;
12) w województwie śląskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach;
13) w województwie świętokrzyskim – Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach;
14) w województwie warmińsko-mazurskim – Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie;
15) w województwie wielkopolskim – Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań-Nowe Miasto;
16) w województwie zachodniopomorskim – Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Szczecinie.

Nie. W IFT ujmuje się tylko należności faktycznie wypłacone
Należy podkreślić, że w informacji IFT-2R za dany rok wykazuje się jedynie te należności, które zostały przez podatnika w tym okresie faktycznie otrzymane. Nie ujmuje się w niej zatem tych wynagrodzeń, które wprawdzie w danym roku były należne zagranicznemu podmiotowi, ale nie zostały mu jeszcze wypłacone. W takich przypadkach tego rodzaju wypłat nie ujmujemy w informacji IFT.

Część F CIT-8/O(28) obejmuje dane informacyjne. W polach 183 i 184 wskazać tam należy dane o wypłatach dokonanych zagranicznym osobom prawnym niemającym siedziby na terytorium Polski oraz o pobranym od nich podatku. Kwoty, o których mowa w art. 21 u.p.d.o.p. w polu 183 to podstawa opodatkowania podatkiem u źródła osób prawnych, analogicznie w 184- podatek u źródła od osób prawnych.

Kwoty te będą zatem odpowiadały kwotom wskazanym w informacjach IFT-2R (Informacja o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), w tej bowiem informacji wskazuje się podatek pobrany od osób prawnych.

Deklarację CIT-10Z za zakończony rok podatnicy mają obowiązek przesyłać do końca pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego, zaś informacje IFT-2R do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym.

• Usługi ubezpieczeniowe –czy podlegają podatkowi u źródła, czy tez nie? Należy zwrócić uwagę, iż organy podatkowe zmieniły podejście do traktowania usług ubezpieczeniowych w kontekście podatku u źródła. Wcześniej było prezentowane stanowisko, zgodnie z którym usługi ubezpieczeniowe nie podlegały podatkowi  u źródła, natomiast od jakiegoś czas Dyrektor KIS prezentuje odmienne stanowisko. Mając na uwadze powyższe, jak również z uwagi na to, iż usługi ubezpieczeniowe mogą korzystać ze zwolnienia z WHT, rekomenduje się uzyskiwanie certyfikatów rezydencji dla tego rodzaju usług oraz składanie informacji IFT.  

Poniżej kilka interpretacji prezentujących zmianę podejścia organów do usług ubezpieczeniowych:

Organy podatkowe twierdzą, że podatkiem u źródła objęte są usługi ubezpieczeniowe, uznając je za świadczenia o podobnym charakterze do gwarancji. Taki pogląd prezentuje np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4 października 2019 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.342.2019.1.AJ. Stwierdził w niej, że zajmuje obecnie jednolite stanowisko w zakresie opodatkowania u źródła usług ubezpieczeniowych. Jako przykład wskazał interpretacje z 4 września 2019 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.286.2019.2.MBD i 28 sierpnia 2019 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.269.2019.2.MS. Zaznaczył również, że stanowisko to znajduje potwierdzenie w wyroku WSA w Rzeszowie z 11 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Rz 119/17.