Uproszczone zaliczki na podatek dochodowy

Uproszczone zaliczki na podatek dochodowy to jedna z form opłacania podatku dochodowego. Na przestrzeni lat zmieniał się sposób informowania urzędu skarbowego o wybraniu tej metody. Do 2018 roku trzeba było złożyć zawiadomienie dotyczące wyboru zaliczek uproszczonych w podanym w ustawie terminie (do 20 lutego danego roku, w którym podatnik chciał skorzystać z tego sposobu opłacania zaliczek).

Od 2019 roku wystarczy, że podatnik odpowiednio wyliczy zaliczkę uproszczoną, wpłaca ją w ciągu roku, a w zeznaniu podatkowym za dany rok zawrze informację, że opłacał zaliczki w formie uproszczonej.

Kto może opłacać podatek w formie zaliczek uproszczonych?

Uproszczone zaliczki na podatek dochodowy mogą stosować zarówno podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych jak i podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z ustawą o PIT tę formę opłacania zaliczek może stosować jedynie podatnik, którego dochody pochodzą z pozarolniczej działalności gospodarczej określonej przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mogą ją stosować przedsiębiorcy, którzy wybrali podatek według skali podatkowej, bądź też podatek liniowy. Ryczałtowcy zostali wyłączeni z tej możliwości. Podatnicy, którzy rozpoczynają działalność, również nie mogą stosować tej metody w pierwszym i drugim roku podatkowym. Także ci podatnicy, którzy w ciągu ostatnich dwóch lat wykazali stratę podatkową w zeznaniu rocznym, nie skorzystają z tej metody. Analogicznie ma się sytuacja z przedsiębiorstwem w spadku, które również nie skorzysta z uproszczonego sposobu opłacania zaliczek.

Trzeba pamiętać, że podatnicy, którzy wybrali uproszczone zaliczki na podatek dochodowy, są zobowiązani do stosowania jej przez cały rok podatkowy, nawet w sytuacji, gdy znacznie spadną dochody. Nieopłacenie zaliczki w terminie w każdym przypadku będzie skutkować naliczeniem odsetek budżetowych. Nadpłatę podatku będzie można odzyskać dopiero po złożeniu zeznania rocznego za dany rok podatkowy.

Jedyną opcją w przypadku zagrożenia płynności finansowej podatnika, gdy wyliczone zaliczki są zbyt duże w porównaniu z podatkiem należnym od przewidywanego zysku w danym roku podatkowym, jest skorzystanie z art. 22. § 2. a Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 1997 Nr 137 poz. 926). Artykuł ten traktuje o tym, że organ podatkowy, na wniosek podatnika, ogranicza pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu lub zysku przewidywanego na dany rok podatkowy.

Na czym polegają uproszczone zaliczki na podatek dochodowy?

Uproszczone zaliczki na podatek dochodowy to prosta forma opłacania zaliczek na podatek dochodowy. Polega ona na wyliczeniu podatku na podstawie zeznania rocznego złożonego w poprzednim roku podatkowym. Gdy wykazana została strata podatkowa, można skorzystać z danych z zeznania rocznego złożonego dwa lata wcześniej).

Uproszczone zaliczki na podatek dochodowy dla podatników PIT

W przypadku podatników PIT do wyliczenia zaliczek brany jest dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wykazanego dochodu nie pomniejsza się o składki na ubezpieczenie społeczne (jeśli nie stanowiły one kosztu uzyskania przychodów i wykazane zostały w zeznaniu rocznym) ani o stratę z lat ubiegłych.

Zaliczki takie oblicza się od dochodu w sposób następujący:

• od dochodu oblicza się podatek dochodowy przy zastosowaniu skali podatkowej lub stawki 19% w przypadku podatku liniowego,
• tak obliczony podatek dzieli się przez 12 i zaokrągla do pełnych złotych.

Uproszczone zaliczki na podatek dochodowy dla podatników CIT

W przypadku podatników CIT zaliczki uproszczone wynoszą 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu rocznym złożonym, w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego, który wynikają z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata.

Jeżeli rok podatkowy, na podstawie którego kalkulowana jest zaliczka CIT, trwał krócej lub dłużej niż 12 kolejnych miesięcy — podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne za dany rok podatkowy w uproszczonej formie tj. wysokości podatku należnego, który został wykazany w tym zeznaniu (przypadającego proporcjonalnie na każdy miesiąc tego roku podatkowego, którego zeznanie dotyczy).

Wyliczony podatek stanowi 1/12 całego podatku za rok, na podstawie którego dokonujemy jego kalkulacji. Trzeba pamiętać o tym, że zaliczki uproszczone można opłacać tylko miesięcznie. Wpłata powinna nastąpić do 20. dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, natomiast wpłata za ostatni miesiąc danego roku podatkowego powinna nastąpić do 20 stycznia następnego roku. Rozliczenie kwartalne jest w tym przypadku niemożliwe. Podatek uiszcza się na mikrorachunek podatkowy.

Podatnicy, którzy podpisali porozumienie podatkowe (art. 20. zb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa), mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie, w wysokości prognozowanego na dany rok zobowiązania podatkowego, które przypada proporcjonalnie na każdy miesiąc danego roku podatkowego.

Korekta zeznania lub decyzja organu podatkowego a zaliczki uproszczone

Podatnik może złożyć korektę zeznania, która spowoduje zmianę wysokości podstawy obliczenia miesięcznych zaliczek wpłacanych w uproszczonej formie. Również właściwy organ podatkowy może stwierdzić inną wysokość dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, niż wysokość dochodu wykazana w zeznaniu albo w zeznaniu korygującym (bądź w przypadku CIT określi należny podatek dochodowy w innej wysokości). W obu tych przypadkach kwota tych zaliczek:

1. ulega zwiększeniu lub zmniejszeniu, odpowiednio do zmiany wysokości podstawy ich obliczenia — jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w urzędzie skarbowym do końca roku poprzedzającego rok, za który zaliczki są płacone w uproszczonej formie;
2. ulega zwiększeniu lub zmniejszeniu począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym została złożona korekta, odpowiednio do zmiany wysokości podstawy ich obliczenia — jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w roku, za który zaliczki są płacone w uproszczonej formie;
3. nie zmienia się — jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w terminie późniejszym niż wymieniony w pkt 1 i 2.

Autor: Ewelina Kukulska — księgowa w katowickim biurze rachunkowym MDDP Outsourcing 

Źródła:

USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa

USTAWA z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych

USTAWA z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych