Podatek u źródła (WHT) dotyczy m.in. wypłat dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych dokonywanych na rzecz podmiotów zagranicznych. W 2024 roku regulacje związane z WHT nadal odgrywały kluczową rolę w działalności przedsiębiorców realizujących tego rodzaju wypłaty.
W 2025 roku, odsetki, należności licencyjne oraz opłaty za określone usługi niematerialne, takie jak doradztwo, księgowość, usługi prawne, techniczne, reklamowe, przetwarzanie danych, badania rynku, zarządzanie i kontrola, podlegają nadal 20% podatkowi naliczanemu u źródła. Możliwość zastosowania niższej stawki podatku lub zwolnienia występuje, gdy:
Warunkiem skorzystania ze zwolnienia z WHT jest spełnienie przez odbiorcę należności warunku bycia rzeczywistym właścicielem (beneficial owner) tych płatności. Polski płatnik musi dodatkowo uzyskać oświadczenie odbiorcy, które potwierdza ten status oraz spełnienie innych wymogów formalnych.
Standardowa stawka opodatkowania dywidend wynosi 19%. Jednak w określonych przypadkach można zastosować obniżone stawki wynikające z:
Dywidendy mogą być zwolnione z podatku u źródła, jeśli:
Dodatkowo, odbiorca dywidendy nie może korzystać ze zwolnienia od podatku w odniesieniu do całkowitego dochodu ze wszystkich źródeł. Konieczne jest złożenie odpowiedniego oświadczenia w tym zakresie.
W listopadzie 2024 roku Minister Finansów opublikował dwie istotne interpretacje ogólne związane z podatkiem u źródła:
Obie interpretacje są kluczowe dla podmiotów realizujących wypłaty pasywne, takie jak dywidendy, odsetki czy należności licencyjne, na rzecz podmiotów powiązanych w UE/EOG.
O ile identyfikacja należności związanych z odsetkami czy dywidendami jest zazwyczaj prosta, ustalenie obowiązku WHT w odniesieniu do należności licencyjnych lub usług niematerialnych bywa znacznie trudniejsze. Przykładowo:
Płatnik jest zobowiązany do samodzielnego ustalenia, czy konkretna transakcja podlega WHT, zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi.
Organy podatkowe wskazują, że licencje typu end-user nie przewidują możliwości komercyjnego wykorzystania oprogramowania. Oznacza to, że brak prawa do używania licencji w celach zarobkowych jest kluczowym kryterium.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 13 października 2023 r. (0111-KDIB1-3.4010.423.2023.2.JKU) podkreśla, że jeśli oprogramowanie jest wykorzystywane do projektów generujących przychody, to – co do zasady – powstaje obowiązek poboru podatku u źródła.
Interpretacje organów podatkowych wskazują na wąską definicję użytku na własne potrzeby. Jeśli licencja służy do komercyjnych celów, np. świadczenia usług opartych na nabytym oprogramowaniu, to działalność taka może być opodatkowana WHT.
Jeśli płatności dotyczące dochodów pasywnych na rzecz jednego podmiotu powiązanego przekroczą 2 000 000 PLN w roku podatkowym, płatnik musi pobrać podatek w pełnej wysokości, bez możliwości zastosowania obniżonej stawki. Zwrot podatku jest możliwy na wniosek podatnika lub płatnika, jeśli poniósł on ekonomiczny ciężar tego podatku.
Podstawowym dokumentem umożliwiającym zastosowanie zwolnienia z WHT lub obniżonej stawki jest certyfikat rezydencji podatkowej kontrahenta. Dodatkowo, płatnik musi dochować należytej staranności w weryfikacji warunków do zastosowania preferencji wynikających z przepisów lub umów międzynarodowych.
WAŻNE! Prawidłowe stosowanie przepisów dotyczących WHT wymaga od płatnika znajomości zarówno krajowych regulacji, jak i postanowień umów międzynarodowych, przy jednoczesnym spełnieniu wszystkich wymogów formalnych. W związku z coraz bardziej złożonym charakterem tych regulacji, przedsiębiorcy powinni zachować szczególną staranność w rozliczeniach.
Autor: Małgorzata Piekorz, Ekspert ds. CIT, MDDP Outsourcing – Katowice