Przede wszystkim mogą to być środki:
*podlegające amortyzacji, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
* kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia budynki, budowle, lokale stanowiące odrębną własność, maszyny, urządzenia, środki transportu oraz inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Muszą być one wykorzystywane przez podatnika do celów działalności gospodarczej albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy bądź leasingu.
W praktyce zdarza się, że podatnik wycofuje środek trwały z działalności gospodarczej na prywatny użytek. W tej sytuacji trzeba być szczególnie ostrożnym i przeanalizować indywidualnie poszczególne kwestie, gdyż często okazuję się, że czynność taka powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług.
Pomimo że w ustawie o VAT co do zasady mamy mowę o opodatkowaniu m.in. odpłatnej dostawy towarów i usług na terytorium kraju, nie możemy zapominać o art. 7 ust.2, w którym mowa jest o tym, że „przez dostawę towarów […], rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika, lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2) wszelkie inne darowizny — jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów, lub ich części składowych”.
Podstawę opodatkowania nieodpłatnych dostaw towarów stanowi cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określony w momencie tej dostawy towarów (art. 29 ust.2 ustawy o VAT). Najczęściej jest to w przypadku rzeczy nabytych przez podatników jej wartość zaktualizowana (tj. rynkowa).
Jak widać z powyższego, nie w każdym przypadku wycofanie środka trwałego z działalności będzie podlegało VAT. Jeżeli podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku przy nabyciu środka trwałego, taka operacja nie będzie podlegała opodatkowaniu. Nie jest istotne skorzystanie z tego prawa, znaczenie ma możliwość skorzystania z niego (np. nabycie od osoby fizycznej środka trwałego na podstawie umowy cywilno-prawnej lub faktury VAT marża).
Opodatkowaniu VAT podlega każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT przy nabyciu tego towaru lub jego części składowych.
Ważną kwestią, na którą należy zwrócić uwagę przy wycofywaniu środka trwałego z działalności, jest obowiązek korekty VAT naliczonego, w przypadku gdy wycofanie nastąpi przed upływem tzw. okresu korekty (art. 91. ustawy o VAT). W przypadku nieruchomości wynosi on 10 lat, licząc od roku, w którym zostały one oddane do użytkowania. Natomiast w przypadku samochodów:
– o wartości poniżej 15 000 zł, okres korekty wynosi 12 miesięcy,
– o wartości powyżej 15 000 zł, okres korekty wynosi 60 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym samochód został nabyty, importowany lub oddany do użytkowania (art. 90. b Ustawy o VAT).
Przykład 1
Podatnik zakupił w listopadzie 2020 r. (pierwsze zasiedlenie) lokal w budynku mieszkalnym, który przeznaczył na działalność swojego biura. Odliczył od zakupu podatek VAT. Nie poniósł na nie nakładów min. 30% wartości początkowej. Postanowił je wycofać do majątku prywatnego w maju 2023 r. i dodatkowo przeznaczyć na wynajem do celów niemieszkalnych (opodatkowanych).
Transakcja nie będzie opodatkowana VAT. Nie będzie także konieczności dokonywania korekty podatku odliczonego. Zgodnie bowiem z najnowszymi interpretacjami, przekazanie nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego celem wynajmu opodatkowanego podatkiem VAT, nie stanowi zmiany w sposobie jej użytkowania. Nieruchomość nadal będzie wykorzystywana przez podatnika do działalności opodatkowanej tj. wynajmu (0113-KDIPT1-3.4012.507.2022.4.MJ), (0112-KDIL1-3.4012.556.2022.1.AKR).
Przykład 2
Podatnik zakupił w 2020 r. lokal na potrzeby firmy za 1 000 000 zł. Odliczył podatek VAT w wysokości 230 000 zł. W maju 2023 r. przekazał lokal na potrzeby osobiste.
Transakcja przekazania na cele osobiste będzie zwolniona z VAT (przy spełnieniu warunków zg. z art. 43 ust.1). Jednak podatnik musi dokonać korekty podatku naliczonego (korekta za lata 2023-2029:230 000/0,7=161 000 zł)
Przykład 3
Podatnik zakupił w maju 2020 r. samochód osobowy na cele mieszane za 100 000 zł. Odliczył VAT w wysokości 50% tj. 11 500 zł. W 05/2023 r. wycofał auto z działalności na cele prywatne.
Transakcja będzie opodatkowana stawką podstawową VAT tj. 23%. W związku z tym, iż wartość początkowa samochodu przekracza 15 000 zł, okres korekty podatku naliczonego wynosi 60 miesięcy od miesiąca nabycia (maj 2020 r.). Podatnik nie miał prawa do odliczenia 100% VAT, więc może dokonać korekty in plus podatku naliczonego o nieodliczoną kwotę VAT w proporcji do pozostałego okresu korekty (24 m-ce: (11 500/60)) *24= 4 600 zł.
Reasumując wycofanie środka trwałego z działalności, zawsze wymaga indywidualnej oceny sytuacji pod kątem opodatkowania VAT. Jeżeli podatnik jest zobowiązany do opodatkowania takiej transakcji, musi pamiętać, aby odpowiednio to udokumentować. Podstawą zapisu w rejestrze VAT jest zazwyczaj dokument wewnętrzny, który powinien oznaczyć w JPK_V7 jako WEW.
Autor: Monika Grab — Specjalista ds. VAT w warszawskim biurze rachunkowym MDDP Outsourcing